Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021

2η συνάντηση

Η συνάντηση αναβάλλεται για την επόμενη Παρασκευή λόγω της συνεδρίασης του συλλόγου των καθηγητών



 

Νοέμβριος





"Το φθινόπωρο μ' αρέσει, η θλιβερή αυτή εποχή ταιριάζει στις αναμνήσεις. Όταν τα δέντρα δεν έχουν πια φύλλα, όταν ο ουρανός διατηρεί ακόμα το δειλινό την κοκκινωπή ανταύγεια που χρυσώνει το μαραμένο χορτάρι, έχει μια γλύκα να βλέπεις να σβήνει ό,τι χτες ακόμα έκαιγε μέσα σου. Μόλις γύρισα από τον περίπατό μου στα έρημα λιβάδια, στην όχθη των παγερών ρυακιών, όπου καθρεφτίζονται οι ιτιές. Ο άνεμος έκανε τα γυμνά κλαριά τους να σφυρίζουν, πότε - πότε σώπαινε, κι έπειτα άρχιζε πάλι αιφνίδια· τότε τα φυλλαράκια που κρέμονται από τα χαμόκλαδα έτρεμαν πάλι. Το χορτάρι ριγούσε λυγίζοντας προς το χώμα, όλα έμοιαζαν να γίνονται πιο χλωμά και πιο παγωμένα· στον ορίζοντα ο δίσκος του ήλιου χανόταν μες το λευκό τ' ουρανού και τον διαπερνούσε ολόγυρα με λίγη ζωή που έφθινε. Κρύωνα και σαν να φοβόμουν".

«Νοέμβριος»  Γκυστάβ Φλωμπέρ


Η λέσχη ανάγνωσης προτείνει το βιβλίο του μήνα


μ.Χ.

ΑΛΕΞΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ


Στο μ.Χ. ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης αγγίζει τα ιερά και τα όσια της φυλής. Τολμά να πλησιάσει ένα μέγιστο ελληνικό ταμπού και να μιλήσει θαρραλέα για την ιστορία του «Αγίου Όρους», το βίο και την πολιτεία των μοναχών, αλλά κυρίως να επισημάνει το συστηματικό διασυρμό του ελληνισμού και της αρχαίας σκέψης από την Εκκλησία.

Μη φανταστείτε ότι ο καλός συγγραφέας ακολουθεί τον εύκολο δρόμο, του λίβελου, της καταγγελίας και των αποκαλύψεων. Ακόμα κι αν διαβάσετε ότι οι σύγχρονοι μοναχοί αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στο διαδίκτυο παρά στην προσευχή. Και αποκαλούν σκωπτικά μια από τις κρυμμένες κεραίες κινητής τηλεφωνίας στον Άθω «Παναγία η Παναφονίττισσα».

Το μ.Χ. -βραβευμένο πρόσφατα με το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας- δεν γράφτηκε για να αποκαθηλώσει το χριστιανισμό ή για να φανερώσει τα πιθανά σκάνδαλα των σεπτών και ταπεινών εκπροσώπων του Θεού επί της αθωνικής γης. Ζωηρεύει όμως έναν ουσιαστικό διάλογο για τη «φύση» του χριστιανισμού και την ιδιόμορφη πολιτεία του Αγίου Όρους. Ζητήματα, δηλαδή, που η Εκκλησία, η ελληνική πολιτεία και η πλειοψηφία των Ελλήνων αντιμετωπίζουν σταθερά με την ευγλωττία της... σιωπής.

Το θέμα του μ.Χ., όπως το συνοψίζει ο συγγραφέας του, είναι το κενό 13 αιώνων πνευματικής γραφής από τον 5ο αιώνα, όταν ο Ιουστινιανός έκλεισε τη Σχολή Φιλοσοφίας της Αθήνας μέχρι την επανάσταση του 21. Βασικός ήρωας του βιβλίου του είναι ένας 24χρονος φοιτητής από την Τήνο που αγαπά τους προσωκρατικούς φιλοσόφους. Η Ναυσικά, η πλούσια ηλικιωμένη κυρία που τον φιλοξενεί στην Αθήνα, του ζητάει κάποια στιγμή να βρει τον χαμένο αδελφό της που έχει γίνει μοναχός στο Άγιο Όρος. Η έρευνα του νεοφώτιστου ιστορικού θα φέρει τελικά στο φως δεκάδες πραγματικές και εν πολλοίς άγνωστες πληροφορίες για το Άγιο Όρος.

Μαζί με το νεαρό φοιτητή, ο αναγνώστης μπορεί, αρχικά, να περιηγηθεί νοερά στον προχριστιανικό Άθω, όταν στο ψηλότερο σημείο του ορθωνόταν ένα άγαλμα του Δία και να νιώσει το μένος των πρώτων μοναχών που χρησιμοποίησαν τους αρχαίους ναούς της περιοχής ως οικοδομικό υλικό για να χτίσουν τα πελώρια συγκροτήματά τους.

Η ιδέα της καταστροφής, του αφανισμού και της διαστρέβλωσης του αρχαίου κόσμου από το χριστιανισμό διατρέχει, άλλωστε, ολόκληρο το βιβλίο. Ο συγγραφέας, σε αντίθεση με αρκετούς Έλληνες διανοούμενους, δεν έχει καμία διάθεση να αναγνωρίσει στο μοναχικό βίο της αθωνικής πολιτείας κάποια πνευματική διάσταση. Το Άγιο Όρος αποκτά σιγά-σιγά στο βιβλίο την εικόνα μιας αυτόνομης, πανίσχυρης εξουσιαστικής μηχανής με αυστηρούς κανόνες, «χρυσούς συμβιβασμούς» και μοναδικά προνόμια.

Όσο για την ευρέως διαδεδομένη σύνδεση του αρχαίου κόσμου με το Βυζάντιο, ο Αλεξάκης μάλλον καγχάζει. Αφού γνωρίζει, όπως τονίζει και σε συνεντεύξεις του («Ελευθεροτυπία» 23/12/07), ότι το «Βυζάντιο ήταν ένα θεοκρατικό κράτος, μια δικτατορία στην οποία το ελληνικό στοιχείο ήταν πάρα πολύ αδύναμο και σχεδόν ανύπαρκτο επί αιώνες».

https://www.lifo.gr/guide/book/reviews/ta-iera-ke-ta-anosia

 

"Δεν αμφισβητώ ότι οι πατέρες της Εκκλησίας δανείστηκαν κάποια ρητορικά σχήματα από τους αρχαίους συγγραφείς, απάντησε ο Βεζιρτζής. Υπήρξαν ωστόσο θανάσιμοι εχθροί της κλασικής παιδείας και του πολιτισμού των αρχαίων. [...] Ο διασυρμός του ελληνισμού από την Εκκλησία υπήρξε τόσο συστηματικός ώστε οι Έλληνες αναγκάστηκαν ν' αλλάξουν όνομα, να μετονομαστούν σε Ρωμαίους, Ρωμιούς ή Γραικούς. Σε ορισμένες τοιχογραφίες του Αγίου Όρους απεικονίζονται μαζί με τους αγίους και τους αγγέλους διάφοροι φιλόσοφοι, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας. Όλοι φορούν στέμμα, έχουν μακριές γενειάδες και είναι ντυμένοι σαν Βυζαντινοί πρίγκιπες. Βαστούν ο καθένας τους έναν πάπυρο όπου είναι γραμμένη μια πλασματική φράση, που διακηρύσσει, για παράδειγμα, την τρισυπόστατη φύση του Θεού. Είναι γνωστό ότι η Εκκλησία επιδίωξε να προσεταιριστεί τους αρχαίους σοφούς, αυτούς τουλάχιστον που δεν κατάφερε να θάψει, παραποιώντας τη σκέψη τους. Αυτό άλλωστε δεν διδάσκονται οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ότι η αρχαιότητα παρέδωσε τη σκυτάλη του πολιτισμού στο Βυζάντιο; Ο χριστιανισμός, αγαπητέ μου φίλε, δεν συνεχίζει την αρχαιότητα, απλά την ακολουθεί όπως η νύχτα ακολουθεί τη μέρα. Η θεολογία αναιρεί τη φιλοσοφία. Η πρώτη απαντά σε όλα, ενώ η δεύτερη ξέρει κυρίως να ρωτά."

Τι άραγε θα θυμάμαι μετά από μερικά χρόνια από το βιβλίο αυτό; Ότι κέρδισε το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας το 2007; Αλλά αυτό δεν αποτελεί μέρος του βιβλίου. Ίσως θυμάμαι τη Ναυσικά, την ευγενέστατη αυτή γυναίκα που έχασε προ ετών το φως της και που αναθέτει στον νεαρό συγκάτοικό της να μάθει τα πάντα για το Άγιο Όρος. Είναι πιθανό να επιζήσουν και άλλα πρόσωπα του μυθιστορήματος: ο μοναχός που χαιρετά τα αεροπλάνα σείοντας μια βυζαντινή σημαία, ο Γάλλος ερημίτης που ονειρεύεται να επιστρέψει στη Νορμανδία, στο σπίτι όπου ο αβάς Πρεβό έγραψε τη "Μανόν Λεσκό", ο καθηγητής Βεζιρτζής που ισχυρίζεται ότι το Βυζάντιο δεν συνεχίζει την αρχαιότητα αλλά την ακολουθεί όπως η νύχτα την ημέρα, ο Δημήτρης ίσως, ο χαμένος αδελφός της Ναυσικάς που επανεμφανίζεται στο τέλος της ιστορίας και τραγουδάει ένα νησιώτικο τραγούδι. Θα θυμάμαι σίγουρα ότι το Βυζάντιο επέβαλε με άκρα βιαιότητα το χριστιανισμό, ότι οι μοναχοί και οι κληρικοί έσφαξαν πλήθη κόσμου, ότι ο μονοθεϊσμός εισήγαγε τον θρησκευτικό φανατισμό που ήταν άγνωστος στην Αρχαία Ελλάδα και στη Ρώμη. Θεωρώ ελάχιστα πιθανό να ξεχάσω ότι ο Ιουστινιανός έκλεισε τη φιλοσοφική σχολή της Αθήνας και ότι ακολούθησαν για τη χώρα μας δεκατρείς αιώνες πνευματικής νάρκης. Ίσως ξεχάσω τον αφηγητή του έργου, το συγκάτοικο της Ναυσικάς, που αναλαμβάνει βαρυγκομώντας την έρευνα για τον Άθω, δεδομένου ότι ασχολείται μόνο με την αρχαία ιστορία και την προσωκρατική φιλοσοφία. Το ενδιαφέρον του όμως μεγαλώνει όταν ανακαλύπτει ότι η Ελλάδα είναι δύο χώρες που δεν έχουν σχεδόν τίποτε κοινό μεταξύ τους, και ακόμη περισσότερο όταν μαθαίνει ότι υπήρχαν πέντε πόλεις στη χερσόνησο του Άθω, τις οποίες γκρέμισαν ολοσχερώς οι μοναχοί για να χτίσουν τα γιγαντιαία μοναστήρια τους. Θα πάει στο Όρος όχι μόνο με την ελπίδα να βρει εκεί τον Δημήτρη, αλλά και να εντοπίσει κατάλοιπα του αρχαίου πολιτισμού. Θα ανακαλύψει έτσι ένα άγαλμα, θαμμένο μέσα σε μια κάβα κρασιών. Θα ανακαλύψει επίσης τον αμύθητο πλούτο των μοναστηριών, τον καιροσκοπισμό των ηγουμένων, που είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν με κάθε αρχή, μηδέ της χιτλερικής εξαιρουμένης, προκειμένου να διατηρήσουν τα εξωφρενικά οικονομικά τους προνόμια, το μίσος που εξακολουθεί να τους διακατέχει απέναντι στην Αρχαία Ελλάδα και το γυναικείο φύλο. Θα διαπιστώσει ακόμη ότι κυκλοφορούν αναρίθμητα φαντάσματα γυναικών στο Άγιο Όρος. Το μυθιστόρημα έχει και μια αστυνομική διάσταση, αλλά αυτήν είναι πολύ πιθανό να την ξεχάσω.

Βασίλης Αλεξάκης

https://www.public.gr/product/books/greek-books/literature/greek-literature/mh/prod383617/


 

Γιατί να επιλέξω βιβλίο αντί για tablet ;

 

Γιατί να επιλέξω βιβλίο αντί για tablet ;

 

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021

Ας μιλήσουμε για την κοινωνική νοημοσύνη

 

«Βιβλία που προάγουν την Κοινωνική Νοημοσύνη»




Η κοινωνική νοημοσύνη συνδέεται άμεσα με τη συναισθηματική, θεωρείται μάλιστα προέκτασή της. Για να γίνει σαφής η ιδιαίτερα στενή σχέση μεταξύ τους, ίσως πρέπει να δώσουμε την αλληλεξάρτηση παραστατικά: αν φανταστούμε τη συναισθηματική νοημοσύνη σαν το μπαλόνι ενός αερόστατου, τρία σκοινιά συνδέουν το μπαλόνι αυτό με το καλάθι του: 

1. η αυτογνωσία, 

2. η ενσυναίσθηση, 

3. η διαχείριση των σχέσεων με τους άλλους. 

Το δεύτερο από τα φανταστικά αυτά σκοινιά (η ενσυναίσθηση) είναι θεμελιώδες στοιχείο της κοινωνικής νοημοσύνης, γι’ αυτό και λέμε πως η σχέση συναισθηματικής (του μπαλονιού) και κοινωνικής νοημοσύνης  (ενός από τα σκοινιά) είναι άμεση.

Η ενσυναίσθηση δεν είναι μόνο η ικανότητα του ατόμου να «μπαίνει στα παπούτσια του άλλου», να μπορεί δηλαδή να αισθάνεται όπως ο άλλος, αλλά και να εκδηλώνει συγχρόνως «ενδιαφέρον» που θα ενεργοποιεί τη διάθεσή του για βοήθεια προς τον πάσχοντα ή εκείνον που έχει ανάγκη. Το συναίσθημα συνεπώς περνάει/ μετουσιώνεται σε δράση. Έτσι, ενώ η συναισθηματική νοημοσύνη σχετίζεται με την ψυχολογία του ατόμου, η κοινωνική νοημοσύνη σχετίζεται με την ψυχολογία της αλληλεπίδρασης μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων.


Ποιο όμως είναι το κίνητρο για την εκδήλωση του προαναφερόμενου «ενδιαφέροντος»; 

Η εγγενής ικανότητα του ανθρώπου για καλοσύνη και αλτρουισμό, η οποία ικανότητα ωστόσο χρειάζεται… εξάσκηση. Η καλλιέργειά της στα παιδιά ‒από μικρή ακόμα ηλικία‒ είναι πολύ σημαντική, αφού έχει αποδειχτεί πως εκείνα που μαθαίνουν να επιδεικνύουν αλληλεγγύη βελτιώνουν τις κοινωνικές τους σχέσεις, γίνονται πιο ευτυχισμένα και πιο αγαπητά στον περίγυρό τους. Σε μια εποχή όπου οι εκδηλώσεις θυμού και εκφοβισμού διαρκώς πληθαίνουν, η έμπρακτη εφαρμογή της αγάπης ίσως είναι το αντίδοτο. Γονείς και εκπαιδευτικοί επιβάλλεται να θέσουμε ως προτεραιότητα την ανάπτυξη μιας νοημοσύνης με καρδιά, διδάσκοντας στα παιδιά να νοιάζονται τους άλλους και να ευγνωμονούν όσους τα φροντίζουν και τα αγαπούν. Η καλλιέργεια της καλοσύνης και του αλτρουισμού μπορεί επίσης να κάνει τον κόσμο μας πιο ανθρώπινο και τις κοινωνίες μας πιο ευτυχισμένες, αφού το καλό έχει τη δύναμη να δημιουργεί καλό, να πολλαπλασιάζεται.

Η σειρά λοιπόν «Βιβλία που προάγουν την Κοινωνική Νοημοσύνη» (η οποία διαθέτει έως τώρα επτά τίτλους και συνεχώς εμπλουτίζεται) ως επέκταση της σειράς «Βιβλία που προάγουν τη Συναισθηματική Νοημοσύνη» αναδεικνύει μέσα από τις παραμυθικές της ιστορίες την αξία της καλοσύνης και γίνεται αρωγός σε κάθε εκπαιδευτικό ή γονέα που θα ήθελε να την καλλιεργήσει στον μαθητή ή στο παιδί του αντίστοιχα.

Πηγή: https://www.savalas.gr/el/%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BD%CE%BF%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%B7?fbclid=IwAR3wQlEN4C11nIQOZp7uvULhVlxAxumRWC5CN7VT2pukBhuqf-0oGhKs4Oc

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2021

Ποιος ενδιαφέρεται;


 

Ύμνος στις γυναίκες

Η λέσχη ανάγνωσης προτείνει


Η ΠΛΕΞΟΥΔΑ

COLOMBANI LAETITIA

Στην Πλεξούδα διασταυρώνονται οι ζωές και η μοίρα τριών γυναικών που δε θα συναντηθούν ποτέ.

Η πρώτη είναι η Σμίτα, η οποία ανήκει στην κάστα των Ανέγγιχτων, δηλαδή στο χαμηλότερο σκαλοπάτι της ινδικής κοινωνίας. Οι συνθήκες κάτω απ' τις οποίες ζει είναι άθλιες, όπως και η δουλειά της στα αποχωρητήρια. Έχει όμως άλλα όνειρα για τη μικρή της κόρη κι αυτό θα την οδηγήσει στο να πάρει μια παράτολμη απόφαση.
Η δεύτερη είναι η Τζούλια από το Παλέρμο. Είναι αποφασισμένη να βρει λύση ώστε να μη χαθεί η βιοτεχνία του πατέρα της, που μοιάζει να βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω της αλλαγής των συνθηκών.
Η τρίτη είναι η Σάρα, εξαιρετικά επιτυχημένη δικηγόρος στο Μόντρεαλ, που βλέπει τον κόσμο της να κλυδωνίζεται, μαζί με την υγεία της, καθώς έρχεται αντιμέτωπη με τον κοινωνικό αποκλεισμό του εργασιακού της περιβάλλοντος όταν αποκαλύπτεται πως πάσχει από καρκίνο.
Οι ιστορίες αυτών των τριών γυναικών, που καλούνται να παλέψουν ενάντια στη μοίρα τους, είναι άρρηκτα δεμένες με ένα παράξενο νήμα που κι οι ίδιες δε γνωρίζουν.


«Η Πλεξούδα είναι ένα κείμενο ξεχωριστό και συγκινητικό. Κανείς δεν υποψιάζεται εξαρχής το αδιόρατο νήμα το οποίο ενώνει τελικά τις τρεις αυτές γυναίκες από τα τρία άκρα του πλανήτη. Η Κολομπανί ερευνώντας τα άδυτα της ψυχής τους και την τόσο διαφορετική καθημερινότητά τους, δημιουργεί τελικά ένα βιβλίο το οποίο διαβάζεται απνευστί και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα». (Λεύκη Σαραντινού, bookpress.gr, 09/04/2021)

"Τρεις γυναίκες αντιμέτωπες με ακραίες προκλήσεις στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, οι μοίρες τους πλεγμένες σε μια στιλπνή πλεξούδα, ένα καθηλωτικό βιβλίο..." (Publishers Weekly)


"Ένας αριστοτεχνικός ύμνος στον αχαρτογράφητο μόχθο των γυναικών απ' άκρη σ' άκρη της γης". (Kirkus Reviews)


"Γίνονται ακόμη θαύματα στον κόσμο του βιβλίου!" (Le Figaro Litteraire)

 

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

https://popaganda.gr/art/i-plexouda-ena-mithistorima-opou-protagonistria-ine-i-gineka/

https://bookpress.gr/kritikes/xeni-pezografia/13208-colombani-laetitia-patakis-i-plexouda-sarantinou

https://www.athensvoice.gr/culture/book/705061_i-plexoyda-enonei-treis-diaforetikes-gynaikes


Ευχαριστούμε την κ. Μπάμπαλη που μας το δάνεισε


Το αστυνομικό του Οκτωβρίου

 Η λέσχη ανάγνωσης προτείνει


ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

ΑΒΕΡΩΦ ΤΑΤΙΑΝΑ

Η Μαρία Λάζου υπηρετεί την θητεία της ως αγροτική γιατρός σ' ένα ακριτικό χωριό, ξεχασμένο κάπου στα βουνά της Ηπείρου. Η μικρή κοινότητα την αγκαλιάζει, η ζωή κυλάει ήσυχα, σχεδόν ειδυλλιακά. Όλα δείχνουν πως βρήκε το ιδανικό περιβάλλον για να ξεφύγει απ' το τραυματικό παρελθόν της στην Αθήνα.

Ώσπου γίνεται ένας φόνος...
Ο αστυνόμος Περικλής Γαλάνης έρχεται απ' τα Γιάννενα για να εξιχνιάσει τον μυστηριώδη θάνατο του δημάρχου Κωλέτη, ενός ξεχωριστού ανθρώπου με ενδιαφέρον παρελθόν που όλοι πίνουν νερό στο όνομά του. Το κίνητρο μοιάζει ακατανόητο. Οι ύποπτοι πολλοί, όσο και απρόβλεπτοι. Η υπόθεση περιπλέκεται καθώς ο Γαλάνης παλεύει να αντιμετωπίσει τα εμπόδια που του θέτει ο ντόπιος αστυνομικός και μια παράξενη ορεινή κοινότητα με τα μυστικά της και τα ψέματά της.


Διαβάστε ΚΡΙΤΙΚΕΣ

https://www.fractalart.gr/egklima-ston-paradeiso/

https://diastixo.gr/kritikes/ellinikipezografia/9362-egglima-paradisos

 

Διαβάστε μια ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ με τη συγγραφέα

https://www.typosthes.gr/politismos/150187_tatiana-aberof-astynomiko-itan-gia-mena-mia-endiaferoysa-proklisi

ή παρακολουθήστε το βίντεο

https://www.youtube.com/watch?v=rktZz5SIunE


Ποιος πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2021;

 


Στον συγγραφέα Αμπντουλραζάκ Γκούρνα από την Τανζανία απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2021, όπως ανακοίνωσε η Σουηδική Ακαδημία.

Το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 10 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών (1 εκατ. ευρώ).

Ο Γκούρνα, τα μυθιστορήματα του οποίου περιλαμβάνουν τα «Paradise» και «Desertion», γράφει στα αγγλικά και ζει στη Βρετανία. Έχει δημοσιεύσει συνολικά δέκα μυθιστορήματα και σειρά διηγημάτων.

Γεννήθηκε το 1948 και μεγάλωσε στο νησί της Ζανζιβάρης -ημιαυτόνομη περιοχή της Τανζανίας στον Ινδικό Ωκεανό- αλλά έφτασε στην Αγγλία ως πρόσφυγας στα τέλη της δεκαετίας του 1960.

Μέχρι την πρόσφατη συνταξιοδότησή του ήταν καθηγητής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Κεντ.

Ο Αμπντουλραζάκ Γκούρνα τιμήθηκε για «την ασυμβίβαστη και συμπονετική εξερεύνηση των επιπτώσεων της αποικιοκρατίας και της μοίρας του πρόσφυγα στο χάσμα μεταξύ πολιτισμών και ηπείρων», σύμφωνα με τη Σουηδική Ακαδημία.

Τα ρουμπαγιάτ του Ομάρ Καγιάμ

  Σαμαρκάνδη Αμίν Μααλούφ Μυθιστόρημα με ιστορικό υπόβαθρο και με γνήσιο άρωμα της Ανατολής, το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο ποίηση, αίσθημα...